با نزدیک‌ شدن زمان مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 5+1 در قزاقستان، اظهارنظرها در خصوص عزم کشورهای غربی -بهتر بگوییم، بلوک استکبار- برای به سرانجام رساندن این مذاکرات، شدت بیشتری می‌یابد. به‌گونه‌ای که برخی تحلیل‌گران، سخن از ارائه‌ی پیشنهادات و راه‌حل‌های قابل قبولی برای طرفین، به میان آورده و آن را نقطه‌ی عطفی در تاریخ مذاکرات می‌دانند. اما نکته‌ی قابل توجه و درخور تأمل در همه‌ی این اظهارات و گمانه‌زنی‌ها، تاکید بر لزوم مذاکره‌ی مستقیم میان مقامات ایران و آمریکا است، گویی پرونده‌ی هسته‌ای ایران، تنها منازعه‌ای میان دو کشور ایران و آمریکا است و راه‌حل آن نیز از توافق میان این دو می‌گذرد. این موضوع درحالی مطرح می‌گردد که بارها و بارها، مقامات اروپایی ادعا کرده‌اند که این پرونده دارای مشکلات و ابهامات تخصصی و فنی است و نه حاصل تقابل‌های سیاسی! حال سؤال اینجاست که اگر مسئله، مسئله‌ی پاسخگویی به ابهامات و به بیان روشن‌تر، اتهامات بی‌پایه‌ی غرب است، در این صورت موضوع باید در کمیته‌های تخصصی آژانس پیگیری شود؛ نه در مذاکرات مقامات سیاسی با آمریکا؛ چگونه است که کلید حل این پرونده را باید در واشنگتن جست نه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی؟!